Nazwa kryształ pochodzi od greckiego słowa krystallos (znaczącego kiedyś też lód). Pochodzenie tej nazwy nie jest związane jedynie z wyglądem kryształu - choć i to pewnie miało znaczenie - ale także z jego właściwościami. Kryształ w dotyku jest zawsze chłodny. Być może w naszej szerokości geograficznej nie jest to aż tak bardzo odczuwalne, ale w ciepłej starożytnej Grecji, skąd pochodzi źródło tej nazwy, było bardziej odczuwalne.
Starożytni Grecy wręcz uważali, że kryształ górski jest zamrożonym lodem zesłanym na ziemię przez bogów. Dziś wiemy, że dzieje się tak dlatego, że kryształ cechuje się bardzo dobrym przewodnictwem cieplnym, jak i dużą cieplną pojemnością, co prawie zawsze przekłada się na odczuwanie zimna w dotyku.
Pod względem chemicznym kryształ górski to odmiana nie zanieczyszczonego kwarcu, bardzo popularnego na ziemi minerału. Z reguły jest bezbarwny, czasem widać kolor biały, jednak powstaje on tylko na pęknięciach.
Czystość, silny połysk, jak i naturalny szlif sprawiły, że był on często utożsamiany z diamentem. Gdzieniegdzie dorobił sobie nawet nowe nazwy, takie jak diament marmara, diament alaskański, bohemiński, islandzki czy też meksykański. I tak, przykładowo, diament marmaroski, pochodzący z miejscowości Marmarosz w Rumunii, jest uważany za jedną z najczystszych odmian kryształu.
Kryształ, kwarc, jest minerałem nadzwyczaj odpornym na działanie zasad i kwasów. Rozpuszcza się jedynie w kwasie fluorowodorowym.
Kryształy górskie dzięki obróbce wykorzystywano do tworzenia rzeźb, waz oraz przedmiotów kultu. Stosuje się je również do tworzenia biżuterii artystycznej. Tworzy się korale zarówno z oszlifowanego kryształu, jak i wykorzystuje się czyste, naturalne formy, do tworzenia wisiorków z kryształem górskim.
W handlu kryształem nazywa się także szkło z dodatkiem ołowiu, jak również kryształ przetopiony. W ezoteryce kryształy górskie to minerały o silnej mocy ochronnej. Robi się z nich nie tylko magiczne kule do wróżenia. Noszone przy sobie w postaci wisiorków i innej biżuterii porządkują nasze pole energetyczne, a także same w sobie mogą gromadzić energię. Ile w tym prawdy nie mnie pytać, choć jako sceptyk nie mam do końca pewności czy w to wątpić.
Właściwości piezoelektryczne kryształu wykorzystywane są w bardzo precyzyjnej elektronice, między innymi do pewnego rodzaju porządkowania drgań. I tak np. napis na zegarkach quartz to nie nazwa firmy, ale właśnie informacja o wykorzystaniu w nim kwarcu. Wykorzystuje się go także w wielu innych urządzeniach. W świetle tego wykorzystania, jak i potwierdzonych przez fotografię kirlianowską polach elektrycznych wokoło człowieka, potencjalne właściwości ezoteryczne tego kamienia - mimo że brak na nie naukowych dowodów - nie pozostają więc bez oddźwięku.
Tomek Urban
